الیکایی های بزرگ ایران زمین
ایل بزرگ الیکایی ها ، الیکایی نام ایل بزرگی است که درمناطق گرمسار، آرادان ، ورامین، فیروزکوه، دماوند، آمل،چالوس، نوشهر، شمیرانات، شاهرود و ساوجبلاغ و الیکا زندگی می‌کنند. این ایل تبری تبار الیکایی ها بزرگ متمدن در قدیم به صورت عشایری زندگی می‌کردند.
الیکائی ها که عمدتاً در اوایل قرن حاضر در روستاهای دشت گرمسار اسکان یافته‌اند، بنیان روستاهای متعدد از جمله فروان، عدل آباد، نورالدین آباد، ده پیران، حاجی‌آباد، سهرابخانی، کهن تل (گندل)، میچکار ، احمدآباد، حسین‌آباد کردها، غیاث آباد (نوده خالصه) و بخشی از اطراف شهرستان چالوس ونوشهر را نهادند.
بخشی از جمعیت االیکائی ها نیز شهرنشین شده و در شهرهای گرمسار ، آرادان و چاوس و نوشهر و یا شهرهای خارج از شهرستان به سر می‌برند. در حال حاضر مهم‌ترین گروه عشایری شهرستان گرمسار را الیکایی‌ها تشکیل می‌دهند، که براساس سرشماری اجتماعی، اقتصادی عشایر کوچنده (تیرماهئ ۱۳۷۷) ۲۷۵ خانوار با جمعیت ۱۲۵۵ نفر به زندگی نیمه کوچ نشینی می‌پردازند.
ییلاق آنها شامل ارتفاعات شمال گرمسار معروف به گیلور و مناطق ییلاق فیروزکوه و دماوند (کوه پایه‌های قبل دماوند ،پلور، سد لار، حصاربن وزون، چالچال، گل زرد، زرد پشته، ورارو، مناطق سرسبز و زیبای بخش ارجمند در فیروزکوه) در استان تهران و قشلاق آنها حواشی کویر شرق و غرب گرمسار است. الیکایی‌های مازندران نیز در مناطق چالوس و نوشهر ، حضور دارند.
منشأ این ایل روستای الیکا در استان مازندران مرز بین استان تهران و استان مازندران می‌باشد.
زبان الیکائی‌ها
گویشی از زبان مازندرانی می‌باشد که در شهرستان‌های آرادان و گرمسار در استان سمنان و ورامین در استان تهران گویش می‌شود. گویش الیکایی در ساختمان فعلی به گویش مرکزی مازندران شباهت دارد و برخی خصوصیات نحوی آن به گویش شمیرانی شباهت دارد
و از نظر واژگان با گویش شمیرانی و دماوندی و گویش مرکزی مازندرانی دارای شباهت می‌باشد و در حروف اضافه با گویش شهمیرزادی و گویش مرکزی مازندران دارای شباهت است.
الیکائی ها مردمانی خون گرم، دوست داشتنی ، مهمان نواز،بسیار با غیرت، از ایرانی های اصیل ،از ایل های بزرگ ایران زمین با قدمت تاریخی طولانی میباشند.
الیکایی ها، ایل متمدن ایران زمین
دیدیدکالا بهترین همراه همیشگی شماست